Τετάρτη 2 Νοεμβρίου 2011

Ντοκιμαντέρ, αφήγημα μνήμης - ψυχής


Ντοκιμαντέρ, αφήγημα μνήμης - ψυχής
ΤΑΙΝΙΑ. Μια έκθεση που οργανώθηκε πριν από ένα χρόνο σε ένα ιδιαίτερο μνημείο της πρόσφατης ελληνικής κοινωνικής ιστορίας, το νοσοκομείο «Σωτηρία», είναι το θέμα του ντοκιμαντέρ της Λουκίας Ρικάκη που συνεχίζει να προβάλλεται στην Ταινιοθήκη της Ελλάδος.

Μια ταινία ξεχωριστή. Τόσο στο περιεχόμενο όσο και στον τρόπο κινηματογράφησης. Στο «Σχέδιο Σωτηρία» (ο τίτλος), η σκηνοθέτις κατορθώνει να αναδείξει ένα απωθημένο συλλογικό τραύμα, με όχημα τις εικαστικές παρεμβάσεις των καλλιτεχνών που συμμετείχαν στην έκθεση. Κατ’ αρχάς, ο χώρος: το πρώτο λαϊκό σανατόριο (1903), μια αστική καραντίνα, κράτος πρόνοιας και χωνευτήρι απόκληρων. Για τουλάχιστον 50 χρόνια λειτουργεί ως τόπος εγκλεισμού και εκτελέσεων στην περίοδο της Κατοχής και κυρίως του Εμφυλίου.

Οι δημιουργοί εμπνέονται από την Ιστορία και τις ιστορίες. Αφηγούνται, ο καθένας με τον τρόπο του (με βίντεο, εγκαταστάσεις, ζωγραφικά σχέδια κ.ο.κ.) τη σχέση...
μαρια Κατσουνακη

kathimerini.gr | Ντοκιμαντέρ, αφήγημα μνήμης - ψυχής http://t.co/ViVK9lW3 via @kathimerini_gr
ΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΣΩΤΗΡΙΑΣ ΕΙΝΑΙ ΕΦΙΚΤΟ. sotiriaplan.blogspot.com
ΝΟΤΑ ΑΙΣΙΟΔΟΞΙΑΣ ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ
ΜΙΑ ΥΛΟΠΟΙΗΜΕΝΗ ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΤΗΤΑ..ΜΙΑ ΤΑΙΝΙΑ
τΟ ΣΧΕΔΙΟ ΣΩΤΗΡΙΑ ΕΙΔΙΚΟ ΒΡΑΒΕΙΟ ΤΗΣ ΚΡΙΤΙΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΤΟΥ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΝΤΟΚΙΜΑΝΤΕΡ ΧΑΛΚΙΔΑΣ 2011
ΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΣΩΤΗΡΙΑ ΕΦΕΡΕ ΤΟΥΣ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΣΤΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΜΙΑ ΤΑΙΝΙΑ ΤΗΣ ΛΟΥΚΙΑΣ ΡΙΚΑΚΗ ΓΙΑ ΤΟ ΕΙΚΑΣΤΙΚΟ ΣΧΕΔΙΟ ΣΩΤΗΡΙΑ: ΜΝΗΜΗ ΚΑΙ ΑΣΘΕΝΕΙΑ ΣΤΟΝ ΕΙΚΑΣΤΙΚΟ ΛΟΓΟ.
ΠΡΟΒΟΛΕΣ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ ΓΙΑ ΔΥΟ ΕΒΔΟΜΑΔΕΣ
ΣΤΟΥΣ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥΣ
α

ΤΑΙΝΙΟΘΗΚΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΛΑΙΣ ΙΕΡΑ ΟΔΟΣ 48 ΜΕΤΡΟ ΚΕΡΑΜΕΙΚΟΣ



ΕΠΙΜΕΛΗΤΗΣ ΕΚΘΕΣΗΣ: ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ Σ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ.
ΔΙΟΡΓΑΝΩΣΗ ΕΚΘΕΣΗΣ: ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΦΙΛΩΝ ΠΕΡΙΘΑΛΠΩΜΕΝΩΝ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟΥ ΣΩΤΗΡΙΑ.
ΑΦΗΓΗΤΗΣ: ΝΙΚΟΣ ΑΙΒΑΛΗΣ
ΜΟΥΣΙΚΗ: ΜΙΧΑΛΗΣ ΑΝΔΡΟΝΙΚΟΥ
ΜΟΝΤΑΖ: ΓΙΑΝΝΗΣ ΝΤΑΡΙΔΗΣ
ΣΕΝΑΡΙΟ- ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ -ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ: ΛΟΥΚΙΑ ΡΙΚΑΚΗ.
ΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΣΩΤΗΡΙΑΣ ΕΙΝΑΙ ΕΦΙΚΤΟ. sotiriaplan.blogspot.com
ΝΟΤΑ ΑΙΣΙΟΔΟΞΙΑΣ ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ
ΜΙΑ ΥΛΟΠΟΙΗΜΕΝΗ ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΤΗΤΑ..ΜΙΑ ΤΑΙΝΙΑ
τΟ ΣΧΕΔΙΟ ΣΩΤΗΡΙΑ ΕΙΔΙΚΟ ΒΡΑΒΕΙΟ ΤΗΣ ΚΡΙΤΙΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΤΟΥ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΝΤΟΚΙΜΑΝΤΕΡ ΧΑΛΚΙΔΑΣ 2011
ΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΣΩΤΗΡΙΑ ΕΦΕΡΕ ΤΟΥΣ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΣΤΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΜΙΑ ΤΑΙΝΙΑ ΤΗΣ ΛΟΥΚΙΑΣ ΡΙΚΑΚΗ ΓΙΑ ΤΟ ΕΙΚΑΣΤΙΚΟ ΣΧΕΔΙΟ ΣΩΤΗΡΙΑ: ΜΝΗΜΗ ΚΑΙ ΑΣΘΕΝΕΙΑ ΣΤΟΝ ΕΙΚΑΣΤΙΚΟ ΛΟΓΟ.
ΠΡΟΒΟΛΕΣ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ ΓΙΑ ΔΥΟ ΕΒΔΟΜΑΔΕΣ
ΣΤΟΥΣ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥΣ
α

ΤΑΙΝΙΟΘΗΚΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΛΑΙΣ ΙΕΡΑ ΟΔΟΣ 48 ΜΕΤΡΟ ΚΕΡΑΜΕΙΚΟΣ



ΕΠΙΜΕΛΗΤΗΣ ΕΚΘΕΣΗΣ: ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ Σ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ.
ΔΙΟΡΓΑΝΩΣΗ ΕΚΘΕΣΗΣ: ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΦΙΛΩΝ ΠΕΡΙΘΑΛΠΩΜΕΝΩΝ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟΥ ΣΩΤΗΡΙΑ.
ΑΦΗΓΗΤΗΣ: ΝΙΚΟΣ ΑΙΒΑΛΗΣ
ΜΟΥΣΙΚΗ: ΜΙΧΑΛΗΣ ΑΝΔΡΟΝΙΚΟΥ
ΜΟΝΤΑΖ: ΓΙΑΝΝΗΣ ΝΤΑΡΙΔΗΣ
ΣΕΝΑΡΙΟ- ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ -ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ: ΛΟΥΚΙΑ ΡΙΚΑΚΗ.

Παρασκευή 21 Οκτωβρίου 2011

Η ταινία αποτελεί τον ύμνο και την καταγραφή μιας σπουδαίας υλοποιημένης συλλογικότητας.

Τι είναι το «Σχέδιο Σωτηρία»; Η νέα βραβευμένη ταινία-ντοκυμαντέρ της Λουκίας Ρικάκη; Μια μεγάλη εθελοντική ομάδα του νοσοκομείου "Σωτηρία" που δρα παραδειγματικά, ήδη από τα χρόνια της ίδρυσής του με... τριαντάφυλλα στα χέρια; Ένα μεγάλο εικαστικό γεγονός μενέους καλλιτέχνες; Ο επαναπροσδιορισμός της λέξης ζωή και η… σωτηρία της; Η σκηνοθέτις Λουκία Ρικάκη δίνει την απάντηση στην Κρυσταλία Πατούλη για το tvxs.gr.


Τι έχεις να πεις για το εικαστικό γεγονός "Σχέδιο Σωτηρία" που έγινε η αφορμή για την δική σου ομώνυμη ταινία-ντοκιμαντέρ που προβάλεται από σήμερα στον κινηματογράφο της Ταινιοθήκης της Ελλάδος, και η οποία απέσπασε το ειδικό βραβείο της κριτικής επιτροπής του Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ στη Χαλκίδα;
Είναι μια πρωτοβουλία του επιμελητή τέχνης, Παναγιώτη Παπαδόπουλου, ένα μεγάλο εικαστικό γεγονός, στους χώρους του νοσοκομείου Σωτηρία, που από ότι ξέρω δεν έχει ξαναγίνει παρόμοιό του.
Το συγκεκριμένο νοσοκομείο, ήταν το πρώτο σανατόριο της Ελλάδας που όπως αναφέρεται και στο φιλμ «… παρά τους πρόποδας του Υμηττού, φέρον το εύελπι όνομα "Σωτηρία". Η ανέγερση του θεραπευτηρίου τούτου, το 1902, οφείλεται σε ιδιωτική πρωτοβουλία και δη της Σοφίας Σλήμαν.».

Είχε νοσηλευτεί και η ποιήτρια Μαρία Πολυδούρη όπως και ο Γιάννης Ρίτσος…
Ναι, εκεί δολοφονήθηκε και ο Μπελογιάννης γιατί κατά τη διάρκεια του B' Παγκοσμίου Πολέμου ήταν στρατόπεδο συγκέντρωσης και χώρος εκτέλεσης αγωνιστών. Ο χώρος έχει, όμως, και μακρά ιστορία με γνώμονα τον άνθρωπο και το ενδιαφέρον είναι, πως συνεχίζεται μέχρι σήμερα. Είναι μοναδικό και αξιοθαύμαστο το πώς μια κοινότητα ανθρώπων επαγγελματιών μέσα σε ένα χώρο νοσοκομείου, δημιουργούν πέρα από το επάγγελμα τους, εστιάζοντας στην προσφορά, στο ταλέντο του καθενός αλλά και την κοινωνία....


Στο ξεκίνημα της ταινίας, άλλωστε, αναφέρεται πως «Οι καλλιτέχνες καλούνται να αντιμετωπίσουν την έννοια της συλλογικής μνήμης και να επανεξετάσουν την ιστορία και τις κοινωνικές της διαστάσεις, μέσα από την εικαστική παρέμβαση»
Ακριβώς. Με με την έννοια αυτή, το Σχέδιο Σωτηρία, είναι κάτι συμβολικό για μένα. Γιατί όλοι αυτοί οι άνθρωποι κινούνται γύρω από πράγματα που έχουν να κάνουν με τα κοινά.
Αρχικά, ήρθα σε επαφή με αυτό που γινόταν εκεί από τον Τύπο. Μου άρεσαν πολύ τα καλλιτεχνικά τους έργα και παίρνοντας την απόφαση εντελώς παρορμητικά ξεκίνησα μία μέρα και πήγα. Με ξενάγησαν, μου έδειξαν τα πάντα, με ενημέρωσαν για τις συνθήκες λειτουργίας όπως και για την ιστορία του νοσοκομείου. Έμεινα ενθουσιασμένη και με την ποιότητα των έργων τους αλλά και με όλα αυτά που έμαθα.


Όλοι κατεβαίνουμε συχνά στην Κατεχάκη αλλά δεν ξέρουμε τι κρύβεται πίσω από αυτό το… δάσος.
Κάποια στιγμή, τους ρώτησα «Έχετε σκοπό να καταγραφεί αυτή η έκθεση;» μου απάντησαν «Όχι» και τότε τους είπα ότι θα ήθελα να το αναλάβω. Έτσι, με συνοπτικές διαδικασίες και με δική μου πρωτοβουλία χωρίς καμία, δηλαδή, χρηματοδότηση αποφάσισα να καταγράψω ότι συμβαίνει εκεί.
Κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων, μάλιστα, δημιουργήθηκε εξ αρχής μια περίεργη εμπιστοσύνη, και λέω περίεργη γιατί ούτε οι άνθρωποι με γνώριζαν ούτε εγώ τους γνώριζα.

Τι «υλικό» που χρησιμοποίησες γι’ αυτή την ταινία;
Είναι ένα φιλμ γυρισμένο εξ ολοκλήρου στις εγκαταστάσεις του νοσοκομείου «Σωτηρία» και στο προαύλιο που είναι γεμάτο με πεύκα, από νοσηλευτές, γιατρούς, αλλά και 100 νέους Έλληνες εικαστικούς, σπουδαστές της Σχολής Καλών Τεχνών.
Επί τέσσερις μήνες πήγαινα πολύ συχνά γιατί έπρεπε να γνωρίσω σιγά σιγά και τους καλλιτέχνες αλλά και τις διάφορες πολύ οργανωμένες ομάδες, όλους τους εθελοντές, τους επισκέπτες, σύνολο δηλαδή, χιλιάδες άνθρωποι!
Έκρινα, ότι είναι καλό να δούμε γιατί βρίσκονται εκεί αυτοί οι άνθρωποι, ή γιατί π.χ. τα έργα είναι μοντέρνας τέχνης αν και οι περισσότεροι από τους απλούς ανθρώπους δεν έχουν πάει ούτε σε μία γκαλερί στη ζωή τους, δεν έχουν εξοικειωθεί, δηλαδή, με κάτι τέτοιο. Όμως, επειδή βασίζονταν όλα σε μια τέτοια πλούσια ιστορία που έχει ο χώρος και οι άνθρωποί του, αλλά και σε μια ιστορία πόνου και δύναμης, όπως και σε πολλές περιπτώσεις αναγέννησης… πράγματα με τα οποία ο καθένας ταυτίζεται ακόμα και αν δεν έχει δει μία μεταφορά τους μέσα στην σύγχρονη τέχνη, μπορεί και τα νιώθει. Ήταν τόσο δυνατό όλο αυτό, που προκάλεσε πολύ συγκινητικές αντιδράσεις, όπου αρκετές από αυτές τις έχω καταγράψει.


Ακόμη, έχει πολύ ενδιαφέρον, πώς αυτοί οι νέοι καλλιτέχνες από 22 έως 23 χρονών (γιατί η ιδέα του Παναγιώτη Παπαδόπουλου ήταν να πάρει πολύ νέους καλλιτέχνες) οι περισσότεροι από τους οποίους δεν έχουν βιώσει ανάλογες εμπειρίες προβλημάτων υγείας, μπήκαν σε όλο αυτό το θέμα επί 2 χρόνια νομίζω, να μάθουν την ιστορία, να βιώσουν τον χώρο του νοσοκομείου ακόμα και να κοιμηθούν πολλά βράδια στους χώρους του.
Εγώ πιστεύω ότι όλοι μας αν εκτεθούμε με σεβασμό σε μια πληροφορία, θα προχωρήσουμε ο καθένας με μία δικιά του επεξεργασία, γιατί όλοι είμαστε εν δυνάμει ευαίσθητοι, απλώς δεν εξασκούμε αυτές τις ευαισθησίες μας.
Βασίστηκε, λοιπόν, σε αυτό ο Παναγιώτης και είναι εντυπωσιακό τι έκανε με αυτά τα παιδιά.



Είπες ότι παρορμητικά ξεκίνησες αυτό το ντοκυμαντέρ, αλλά ποιο ήταν το σημαντικότερο, νομίζεις, που σε έκανε να το αποφασίσεις;
Κατ’ αρχάς, είχα μεγάλη επαφή με τα θέματα υγείας, μέσα από το φεστιβάλ που έκανα στην Κω για χρόνια. Όμως, αν και έχω δει ακριβώς γι αυτό το λόγο, πολλά ανάλογα θέματα, το συγκεκριμένο με συγκίνησε πολύ γιατί κάποια ανάλογη προσπάθεια δεν έχω δει να γίνεται ποτέ, όπως είπα. Σημειωτέον, ότι έβλεπα εκατοντάδες θέματα κάθε χρόνο για να επιλέξω για αυτό το φεστιβάλ υγείας.
Την θεώρησα μια πολύ ενδιαφέρουσα παρέμβαση και πολύ αισιόδοξη. Μάλιστα σκεφτόμουν όταν θα τελείωνε η ταινία, να την προβάλαμε και στο φεστιβάλ κάποια στιγμή. Αλλά, φέτος μας εξεδίωξε, για εντελώς ακατανόητους λόγους, ο νέος δήμαρχος της Κω.

Μιλάς για το International Health Film Festival, που ήσουν ο εμπνευστής του. Το Διεθνές Κινηματογραφικό Φεστιβάλ «Ιπποκράτης»...
Ναι, ήταν το μοναδικό στον κόσμο, φεστιβάλ για θέματα υγείας. Γι αυτό, σκεφτήκαμε στη συνέχεια, να γίνεται πλέον αυτό το φεστιβάλ στο Νοσοκομείο Σωτηρία, σαν μια συνέχεια και της ίδιας της εργασίας μας. Είχαμε πάρει και την έγκριση από το υπουργείο υγείας και από την διοίκηση του νοσοκομείου αλλά και αυτή η ιδέα δεν υλοποιήθηκε, για λόγους ανωτέρας βίας. Στόχος μας είναι να το προσπαθήσουμε, γιατί έχουμε επιπλέον, και ένα τέλειο αμφιθέατρο εκεί στο "Σωτηρία".


Ξεκίνησες για το ντοκυματέρ, μέσα κυρίως από αυτό το εικαστικό γεγονός, όμως στην πορεία είδες και άλλα... Δηλαδή, τον εθελοντισμό, την συντροφικότητα, την αλληλεγγύη, τον ανθρωπισμό, την ευαισθητοποίηση και όχι μόνο στα θέματα της υγείας…
Πάντα αυτό το νοσοκομείο στηριζόταν στον εθελοντισμό. Κάποτε, είχαν κάνει κι έναν φοβερό έρανο, προσφέροντας ένα τριανταφυλλάκι στους περαστικούς στο Σύνταγμα, λέγοντάς τους «Δώστε ότι θέλετε για ένα καινούριο κτήριο του σανατορίου» και μέσα σε μια μέρα, μάζεψαν 35.000 δραχμές, τεράστιο ποσόν για εκείνη την εποχή και έτσι έχτισαν ένα ολόκληρο κτήριο! Μάλιστα, υπάρχει μέσα στην ταινία αυτή η ιστορία που έχει πίσω της κι άλλες ιστορίες, όπως π.χ. αυτή στο πρώτο κτήριο, που κάθε δωμάτιο είχε 10 κρεβάτια και το κάθε κρεβάτι το αναλάμβανε εθελοντικά μια οικογένεια: Όποιος ασθενής και αν φιλοξενούνταν στο συγκεκριμένο κρεβάτι, ανέλαβε τα έξοδα που χρειαζόταν για την φιλοξενία του μέχρι να αναρρώσει, εκτός από τα έξοδα της περίθαλψής του. Υπάρχει δηλ. ένα σημαντικό παρελθόν προσφοράς που συνεχίζεται με έναν συγκινητικό τρόπο, με στόχο να είναι οι ασθενείς και οι οικογένειές τους, όσο το δυνατόν καλύτερα.

Οπότε στο φιλμ, δείχνεις και για το πώς όλοι αυτοί οι εθελοντές, συνεργαζόμενοι μεταξύ τους, υλοποιούν ένα αποτελεσματικό έργο για τις οικογένειες και τους ασθενείς τους.
Και για το πως αυτοί οι εθελοντές, μετέφεραν αυτό τον ενθουσιασμό στους νέους καλλιτέχνες, που δεν έχουν τέτοιου είδους εμπειρίες. Μπήκαν με έναν συγκινητικό και ευλαβικό τρόπο και στο κομμάτι της ιστορικής μνήμης και στο κομμάτι της ασθένειας και έφτιαξαν όλα αυτά τα καταπληκτικά έργα.



Μιλάμε, δηλαδή, για κάτι παραπάνω από… Σχέδιο Σωτηρίας Ζωής. Ίσως, και για την ίδια τη Σωτηρία της... ψυχής;
Ωραία το… πιάνεις, γιατί και εγώ συνέχεια τους ρωτούσα εάν το «Σχέδιο Σωτηρίας» είναι εφικτό, εννοώντας ακριβώς αυτό. Και ο καθένας απαντούσε με τον τρόπο του. Μερικοί μου απαντούσαν ότι όλα είναι μέσα στο μυαλό μας, ότι μπορούμε ακόμη και να πετάξουμε, ότι πάντα έχουμε τα εργαλεία για να ξεπεράσουμε όλες τις δυσκολίες.

Άρα, μιλάμε για την Σωτηρία με όλες τις έννοιες, το Σχέδιο Σωτηρίας για κάθε κρίση, αφού και η ασθένεια, είναι κι αυτή μία κρίση…
Γι αυτό και εγώ γράφω συνέχεια στον υπότιτλο ότι η Σωτηρία είναι κάτι εφικτό. Αυτό ακριβώς θέλαμε να αναδείξουμε μέσα από αυτή την ταινία. Σε
αυτό το εθνικό και διεθνές ζοφερό τοπίο, υπάρχουν Ελληνες που εργάζονται και προσφέρουν γενναιόδωρα. Η ταινία αποτελεί τον ύμνο και την καταγραφή μιας σπουδαίας υλοποιημένης συλλογικότητας. Υπάρχει, δηλαδή, υλοποιημένο μέσα από αυτό το μοίρασμα, τη δοτικότητα, την αλληλεγγύη…

… Αλλά και την επικοινωνία όπως και την έκφραση; Γιατί στην ταινία λέγεται επίσης ότι «Στο εγχείρημα της αυτό, η τέχνη ως συλλογική διαδικασία, περιστρέφεται γύρω από τα συναισθήματα και τις ανθρώπινες σχέσεις». Πόσο έχει να κάνει αυτό, με τη λεγόμενη «μεταεπικοινωνία»; Είχα παρακολουθήσει ένα σεμινάριο με θέμα την χρόνια ασθένεια στοΕργαστήριο Διερεύνησης Ανθρώπινων Σχέσεων και μιλούσαν συνέχεια για επικοινωνία! Στο διάλειμμα έφτασα να αναρωτηθώ, μήπως είχα μπει σε λάθος σεμινάριο! Στη συνέχεια όμως κατάλαβα, ότι για να είναι υγιές ένα σύστημα (από τον εαυτό μας -ψυχικά και σωματικά- μέχρι τις σχέσης μας) είναι απαραίτητη η... μεταεπικοινωνία, που σημαίνει ότι "εκφράζω αυτό που νοιώθω λεκτικά και εκφράζω λεκτικά και το όραμα της σχέσης που θέλω να έχω με τους άλλους", κάθε φορά που επικοινωνώ μαζί τους…
Αυτό λένε και άνθρωποι στην ταινία! Και δέχεται ο άλλος να σε ακούσει και να τον ακούσεις! Όσο το έβρισκα αυτό, το κατέγραφα.
Θυμάμαι ότι βρήκα μια γυναίκα που είχε πεθάνει η μάνα της και μου το είπε, αντίθετα, με άλλα λόγια... ότι «παλιά βρίσκαμε ανθρωπιά»…


Μέσα από αυτό το ντοκυμαντέρ μοιάζει, δηλαδή, να επαναπροσδιορίζεται και η ίδια η λέξη Σωτηρία;
Εκ των πραγμάτων. Όπως όλοι, έτσι και εγώ είμαι σε αναζήτηση θετικών παραδειγμάτων και όταν το είδα ένιωσα ότι έπρεπε να το «χειροκροτήσω» και να είμαι όσο πιο έτοιμη για την καταγραφή του. Εν τέλει, αυτό που φαίνεται από τις αντιδράσεις, είναι ότι πέτυχε ο στόχος του. Ακόμη και εγώ συγκινούμαι τώρα που το παρακολουθώ.

Μια ενδιαφέρουσα πρόκληση-πρόσκληση...
Ιδίως μέσα στο σκηνικό που ζούμε τώρα, για να βρούμε στοιχεία που δεν πιστεύαμε ότι υπάρχουν, να τα επαναπροσδιορίσουμε. Όντως γίνεται ένα τεράστιο έργο καθημερινά από ανθρώπους και είναι το πιο πλούσιο υλικό που διαθέτουμε.
Σαν λαός είναι το ίδιο το χρυσάφι μας... Είναι ένα χρυσάφι που μπορεί να μην λέει τίποτα στους... Οίκους Αξιολόγησης, που μπορεί να μην το αντιλαμβάνονται καν σαν παράμετρο..., αλλά μπορεί να κάνει θαύματα και το βλέπουμε σ' αυτό το γεγονός που καταγράφω. Το Σχέδιο Σωτηρία, είναι ένα φωτεινό παράδειγμα. Κάθε μέρα για μένα, σε όλη αυτή την διάρκεια του φιλμ, ζούσα και μια έκπληξη, μια ανακάλυψη, μια μεγάλη χαρά. Στιγμή δεν ένοιωσα ότι ήταν κάτι βαρύ…

Υπάρχει ένα πολύ αισιόδοξο μήνυμα…
Για μένα ναι. Υπήρχε και υπάρχει.
«Κόσμε όσο και αν πονάς όλα ξαναρχίζουν, όλα είναι ακόμη δικά σου». Έτσι τελειώνει η ταινία. Και αυτή είναι μια σύγχρονη… προσευχή κατά έναν τρόπο.

Info
Η ταινία- ντοκυμαντέρ της Λουκίας Ρικάκη, SALVATION PLAN (Σχέδιο Σωτηρία), προβάλλεται από σήμερα 20 Οκτωβρίου και καθημερινά στην Ταινιοθήκη της Ελλάδος, στην Ιερά Οδό, έως και την Τετάρτη 26 Οκτωβρίου, στις 7μμ., και διαρκεί 62 λεπτά. Οι προβολές θα συνεχιστούν για μία ακόμη εβδομάδα από τις 27 Οκτωβρίου, στον κινηματογράφο Τριανόν Κοδρικτώνος.


http://tvxs.gr/news/alles-texnes/sxedio-sotirias-tis-loykias-rikaki?fb_comment_id=fbc_10150353156087052_19006097_10150353323662052#f25851228c


Πέμπτη 20 Οκτωβρίου 2011

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΑΙΝΙΑ

SALVATION PLAN from lucia rikaki on Vimeo.

Ένα "Σχέδιο Σωτηρία(ς)" που είναι εφικτό και τιμήθηκε με το Ειδικό Βραβείο της κριτικής επιτροπής στο Φεστιβάλ Χαλκίδας 2011.

Editor’s choice Νέα, τάσεις, απόψεις, σχόλια

Η «Σωτηρία» της Λουκίας Ρικάκη

Η «Σωτηρία» της Λουκίας Ρικάκη

Από την Πέμπτη 20/10 προβάλλεται στην Ταινιοθήκη της Ελλάδος το διάρκειας 62 λεπτών καινούργιο ντοκιμαντέρ της Λουκίας Ρικάκη "Σχέδιο Σωτηρία". Αφορά μια εικαστική παρέμβαση διαφόρων καλλιτεχνών στο Νοσοκομείο Σωτηρία, την οποία καταγράφει με ευαισθησία κι αισιόδοξη διάθεση η γνωστή Ελληνίδα σκηνοθέτις. Ένα "Σχέδιο Σωτηρία(ς)" που είναι εφικτό και τιμήθηκε με το Ειδικό Βραβείο της κριτικής επιτροπής στο Φεστιβάλ Χαλκίδας 2011.


Γιάγκος Αντίοχος yantiochos@athinorama.gr

Τετάρτη 19 Οκτωβρίου 2011

Μνήμες από το σανατόριο του Ρίτσου Της ΒΕΝΑΣ ΓΕΩΡΓΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

ΤΟ ΝΤΟΚΙΜΑΝΤΕΡ ΤΗΣ ΛΟΥΚΙΑΣ ΡΙΚΑΚΗ, «ΣΧΕΔΙΟ ΣΩΤΗΡΙΑ», ΣΥΝΤΟΜΑ ΣΤΙΣ ΑΙΘΟΥΣΕΣ

Μνήμες από το σανατόριο του Ρίτσου

Τον Ιούνιο του 2010, μια παρέα σπουδαστών και καθηγητών της Ανώτατης Σχολής Καλών Τεχνών εισέβαλαν σε ένα χώρο που για δεκαετίες αποτελούσε ταμπού, αφού ήταν το πρώτο λαϊκό φθισιατρείο της χώρας.

«Κόκκινα κρεβάτια» της Ουρανίας Αναστασιάδου «Κόκκινα κρεβάτια» της Ουρανίας Αναστασιάδου Κι εκεί, μέσα στο δημιούργημα της Σοφίας Σλίμαν, που κάποτε ταυτίζαμε με τον φυματικό Γιάννη Ρίτσο και το θάνατο της Μαρίας Πολυδούρη, αλλά σήμερα το λέμε χωρίς καμία ιδιαίτερη ταραχή απλώς «Σωτηρία», στήθηκε, με επιμέλεια του τεχνοκριτικού Παναγιώτη Παπαδοπούλου, μια έκθεση με τίτλο: «Σχέδιο Σωτηρία: Μνήμη και ασθένεια στον εικαστικό λόγο». Ολα τα έργα ήταν εμπνευσμένα από το χώρο, είχαν διανύσει με συγκίνηση και πρωτοτυπία τη διαδρομή του χρόνου και του πόνου.

Η έκθεση διήρκεσε 4 μήνες. Μετά τα έργα αμπαλαρίστηκαν και έφυγαν. Κάποια λίγα γλυπτά έμειναν μόνο στα δρομάκια του δάσους, που πνίγει τα μοναδικής και ποικίλης αρχιτεκτονικής κτίρια του συγκροτήματος, μερικά από αυτά εγκατελειμμένα. Οπως, άλλωστε, ήταν και το «Σπηλιοπούλειο», έργο του 1917, που φιλοξένησε μέρος της έκθεσης.

Θα 'λεγε κανείς ότι από αυτή την πρωτοβουλία του Συλλόγου Φίλων Περιθαλπομένων Νοσοκομείου «Σωτηρία» τίποτα δεν έχει μείνει. Μεγάλο λάθος. Οι ασθενείς θα θυμούνται ακόμα τη βραδιά των εγκαινίων, τότε που πάνω από δύο χιλιάδες νεαρόκοσμος πλημμύρισε το συνήθως έρημο και σκοτεινό τέτοιες ώρες δάσος, φέρνοντας στο νοσοκομείο ζωή και στους ίδιους το μήνυμα ότι «η διαδρομή συνεχίζεται».

Ο σύλλογος συνεχίζει να ονειρεύεται ανάλογες εκδηλώσεις -«γιατί όχι μια υπαίθρια γλυπτοθήκη;», λέει ο πρόεδρός του, παθολόγος Πέτρος Γαρζώνης. Και μια ταινία κατέγραψε με αγάπη και ευαισθησία το συμβάν: το ντοκιμαντέρ της Λουκίας Ρικάκη «Σχέδιο Σωτηρία», που έφυγε το περασμένο Σάββατο από το Φεστιβάλ Χαλκίδας με ειδική τιμητική διάκριση σε όλους τους συντελεστές για την κοινωνική παρέμβασή τους στο χώρο του νοσοκομείου και στην ίδια για την κινηματογραφική της αποτύπωση.

«Συλλογική μνήμη»

«Ηθελα να αναδείξω την απωθημένη, κρυμμένη συλλογική μνήμη, όχι όμως με όρους νοσταλγίας», λέει η Λουκία Ρικάκη. «Γιατί η έκθεση στο χώρο του πρώτου Λαϊκού Σανατορίου, με το αυθεντικό και αφτιασίδωτο πρόσωπό του σημαδεμένο από το χρόνο, ένιωσα ότι με ξεναγεί στην ιστορία του. Εκεί κάτω από τη σκιά των δέντρων άρχισα να φαντάζομαι πώς ήταν παλιά η λειτουργία του, τους ασθενείς να βγαίνουν στα μπαλκόνια του "Σπηλιοπούλειου" για να αναπνεύσουν. Μπήκα με την κάμερα ακόμη και στο πιο παλιό και κλειστό πια κτίριο του 1902. Θυμήθηκα τι έγραφε ο Γιάννης Ρίτσος: "Οταν στα 17 μου χρόνια μπήκα στο 'Σωτηρία', κάθε πρωί στον περίπατό μου περνούσα απ' το Νεκροθάλαμο, έμπαινα μέσα, παραμέριζα τις τσουβαλένιες κουρτίνες και κοίταζα τους πεθαμένους. Να η κυρία Μερόπη, να η Βασιλικούλα, η Μανταλένα, η Βαγγελίτσα, να ο κύριος Φέντης, ο Αριστείδης, ο Μανώλης, ο Κίτσος, που έπαιζε τόσο όμορφα κιθάρα, τα βράδια στη βεράντα...". Σκέφτηκα ότι όσο υπάρχουν τέτοιοι υπέροχοι άνθρωποι και πρακτικές στο χώρο της υγείας, το σχέδιο σωτηρία της χώρας μας είναι εφικτό. Δεν το καταλαβαίνει η "Γκόλντμαν Σακς", αλλά αυτό είναι το χρυσάφι μας».

Ο πνευμονολόγος Φώτης Βλαστός παραδέχεται ότι η έκθεση αλλά και το ντοκιμαντέρ τού «άλλαξαν την οπτική γωνία μέσα από την οποία έβλεπε τόσο το χώρο του νοσοκομείου όσο και το ίδιο το επάγγελμά του». Ο φαρμακοποιός Ξενοφώντας Θειακός, πρόεδρος της οργανωτικής επιτροπής της έκθεσης, πιστεύει ότι «οι νέοι καλλιτέχνες της ΑΣΚΤ έγιναν σκαπανείς της μνήμης και, με μαέστρο τη Λουκία Ρικάκη, ανέδειξαν στο ντοκιμαντέρ την καλή πλευρά των Ελλήνων. Μόνο οι δημιουργικές πρωτοβουλίες μικρών κοινοτήτων θα δώσουν διέξοδο και δύναμη σ' αυτή την κοινωνία».

Εξω από το βιβλιοπωλείο «Ιανός» της Σταδίου, όπου παρουσιάζεται το ντοκιμαντέρ, περνάει μια πορεία. Ο ηθοποιός και μουσικός παραγωγός στο ραδιόφωνο Νίκος Αϊβάλης, που στάθηκε στο πλευρό της Ρικάκη αναλαμβάνοντας την αφήγηση στο ντοκιμαντέρ, σχολιάζει: «Σήμερα χρειαζόμαστε περισσότερο παρά ποτέ αγάπη και βοήθεια του ενός προς τον άλλο».

info: Το ντοκιμαντέρ βγαίνει την Πέμπτη στη «Λαΐδα» της Ταινιοθήκης της Ελλάδος (Ιερά Οδός) και στις 27 Οκτωβρίου στο «Τριανόν» (Κοδριγκτώνος). Η μουσική είναι από τους δίσκους του Μιχάλη Ανδρόνικου «Μια καθημερινή μουσική» και «Διοσημεία».

Δευτέρα 10 Οκτωβρίου 2011

ΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΣΩΤΗΡΙΑ ΕΙΔΙΚΟ ΒΡΑΒΕΙΟ ΤΗΣ ΚΡΙΤΙΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΤΟΥ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΝΤΟΚΙΜΑΝΤΕΡ ΧΑΛΚΙΔΑΣ 2011

ΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΣΩΤΗΡΙΑ ΕΙΔΙΚΟ ΒΡΑΒΕΙΟ ΤΗΣ ΚΡΙΤΙΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΤΟΥ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΝΤΟΚΙΜΑΝΤΕΡ ΧΑΛΚΙΔΑΣ 2011

ΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΣΩΤΗΡΙΑ ΕΦΕΡΕ ΤΟΥΣ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΣΤΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΜΙΑ ΤΑΙΝΙΑ ΤΗΣ ΛΟΥΚΙΑΣ ΡΙΚΑΚΗ ΓΙΑ ΤΟ ΕΙΚΑΣΤΙΚΟ ΣΧΕΔΙΟ ΣΩΤΗΡΙΑ: ΜΝΗΜΗ ΚΑΙ ΑΣΘΕΝΕΙΑ ΣΤΟΝ ΕΙΚΑΣΤΙΚΟ ΛΟΓΟ.

ΠΡΟΒΟΛΕΣ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ ΓΙΑ ΔΥΟ ΕΒΔΟΜΑΔΕΣ

ΣΤΟΥΣ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥΣ

από ΠΕΜΠΤΗ 20 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 201

ΤΑΙΝΙΟΘΗΚΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΛΑΙΣ ΙΕΡΑ ΟΔΟΣ

ΑΠΟ ΠΕΜΠΤΗ 27 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2011

ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ ΤΡΙΑΝΟΝ ΚΟΔΡΙΚΤΩΝΟΣ

ΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΣΩΤΗΡΙΑΣ ΕΙΝΑΙ ΕΦΙΚΤΟ. sotiriaplan.blogspot.com
ΝΟΤΑ ΑΙΣΙΟΔΟΞΙΑΣ ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ

ΜΙΑ ΥΛΟΠΟΙΗΜΕΝΗ ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΤΗΤΑ..ΜΙΑ ΤΑΙΝΙΑ

100 ΕΙΚΑΣΤΙΚΩΝ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΩΝ ΔΕΚΑΔΩΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΩΝ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΥΓΕΙΑΣ
ΚΑΙ ΟΡΙΣΜΕΝΩΝ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΣΤΩΝ

ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΕΝΗ ΑΠΟ ΤΟΝ ΣΥΛΛΟΓΟ ΦΙΛΩΝ ΠΕΡΙΘΑΛΠΟΜΕΝΩΝ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟΥ "Η ΣΩΤΗΡΙΑ"

ΣΕ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΤΑΙΝΙΑ ΕΝΑΣ ΑΦΗΓΗΤΗΣ, ΕΝΑΣ ΣΥΝΘΕΤΗΣ, ΕΝΑΣ ΜΟΝΤΕΡ ΚΑΙ ΜΙΑ ΣΚΗΝΟΘΕΤΗΣ ΒΑΛΘΗΚΑΝ ΝΑ ΑΦΗΓΗΘΟΥΝ ΜΕΣΑ ΣΕ ΜΙΑ ΩΡΑ ΣΑΝ ΙΣΤΟΡΙΑ..

ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΤΗΝ ΚΡΙΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΠΟΥ ΜΕ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΠΟΛΥ ΕΙΔΙΚΗ ΔΙΑΚΡΙΣΗ ΤΗΣ ΔΙΑΚΡΙΝΕΙ ΑΥΤΟ ΑΚΡΙΒΩΣ ΠΟΥ ΘΕΛΑΜΕ ΝΑ ΑΝΑΔΕΙΞΟΥΜΕ ΜΕ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΤΑΙΝΙΑ

ΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΣΩΤΗΡΙΑΣ ΕΙΝΑΙ ΕΦΙΚΤΟ

ΟΤΙ ΣΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΕΘΝΙΚΟ ΚΑΙ ΔΙΕΘΝΕΣ ΖΟΦΕΡΟ ΤΟΠΙΟ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΕΛΛΗΝΕΣ ΠΟΥ ΕΡΓΑΖΟΝΤΑΙ ΤΑΠΕΙΝΑ ΚΑΙ ΑΟΚΝΑ ΚΑΙ ΠΡΟΣΦΕΡΟΥΝ ΓΕΝΝΑΙΟΔΩΡΑ ΜΙΑ ΝΟΤΑ ΑΙΣΙΟΔΟΞΙΑΣ

Η ΤΑΙΝΙΑ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΤΗΝ ΚΑΤΑΓΡΑΦΗ ΚΑΙ ΤΟ ΥΜΝΟ ΣΕ ΜΙΑ ΜΙΑ ΣΠΟΥΔΑΙΑ ΥΛΟΠΟΙΗΜΕΝΗ ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΤΗΤΑ..Η ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΙΑ Της ΣΟΦΙΑΣ ΣΛΗΜΑΝ ΔΕΝ ΑΝΘΙΣΕ ΜΑΤΑΙΑ …Ας κοπάσουν οι αέναες γκρίνιες και οι δεισιδαιμονίες και ας σκύψουμε με προσοχή σε ότι θετικό γίνεται από ανθρώπους όμορφα πρόθυμους σε όλο τον κοινωνικό ιστό Είναι εκείνοι που φτιάχνουν τη διαφορά που χαμογελούν με άλλο τρόπο που φροντίζουν και νοιάζονται για τον διπλανό με ξεχωριστό συναίσθημα και αποτελεσματική ανθρωπιστική δράση.Αυτοί οι άνθρωποι στέκονται σιωπηλά αλλά η δράση τους είναι εξαιρετικά ηχηρή και είναι εκείνοι που περιθάλπουν τις αξίες της ζωής

ΤΕΛΟΣ ΘΕΛΩ ΑΠΟ ΚΑΡΔΙΑΣ ΝΑ ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΣΩ ΤΟ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΧΑΛΚΙΔΑΣ ΠΟΥ ΕΔΩ ΚΑΙ ΠΕΝΤΕ ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΤΗΝ ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΠΛΑΤΦΟΡΜΑ ΠΟΥ ΑΠΟΔΙΔΕΙ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΣΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΑΡΑΓΩΓΗ ΝΤΟΚΙΜΑΝΤΕΡ ΚΑΙ ΤΗΝ ΤΙΜΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΟΛΜΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΟΙΚΙΛΟΜΟΡΦΙΑ ΤΗΣΘΑ ΤΕΛΕΙΩΣΩ ΜΕ ΕΝA ΣΤΙΧΟ ΤΟΥ ΡΙΤΣΟΥ ΠΟΥ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΝΑ ΗΤΑΝ ΚΑΙ ΜΙΑ ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΚΟΣΜΕ ΟΣΟ ΚΙ ΑΝ ΠΟΝΑΣΟΛΑ ΞΑΝΑΡXΙΖΟΥΝ ΟΛΑ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΠΑΛΙ ΔΙΚΑ ΣΟΥ

ΛΟΥΚΙΑ ΡΙΚΑΚΗ

ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ ΤΡΕΥΛΕΡ ΤΑΙΝΙΑΣ

http://youtu.be/oHCf_LM7t9U

http://vimeo.com/30135863

Παρασκευή 7 Οκτωβρίου 2011

ΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΣΩΤΗΡΙΑΣ ΕΙΝΑΙ ΕΦΙΚΤΟ


Ας περάσει πια η μέρα με το φως της. Η νύχτα γιατί τόσο αργοπορεί; Στω
ν πεύκων τις σκιές μια πολυθρόνα με καρτερεί. Σωτηρια 1928 Μαρια Πολυδουρη

ΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΣΩΤΗΡΙΑ ΕΦΕΡΕ ΤΟΥΣ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΣΤΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ
ΜΊΑ ΤΑΙΝΙΑ ΤΗΣ ΛΟΥΚΙΑΣ ΡΙΚΑΚΗ ΓΙΑ ΤΟ ΕΙΚΑΣΤΙΚΟ ΣΧΕΔΙΟ ΣΩΤΗΡΙΑ: ΜΝΗΜΗ ΚΑΙ ΑΣΘΕΝΕΙΑ ΣΤΟΝ ΕΙΚΑΣΤΙΚΟ ΛΟΓΟ.

ΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΣΩΤΗΡΙΑΣ ΕΙΝΑΙ ΕΦΙΚΤΟ. sotiriaplan.blogspot.com
ΝΟΤΑ ΑΙΣΘΟΔΟΞΙΑΣ ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ

ΜΙΑ ΥΛΟΠΟΙΗΜΕΝΗ ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΤΗΤΑ..
ΜΙΑ ΤΑΙΝΙΑ

100 EΙΚΑΣΤΙΚΩΝ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΩΝ
ΔΕΚΑΔΩΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΩΝ ΔΗΜΙΟΣΙΑΣ ΥΓΕΙΑΣ
ΟΡΙΣΜΕΝΩΝ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΣΤΩΝ

ΣΕ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΤΑΙΝΙΑ ΕΝΑΣ ΑΦΗΓΗΤΗΣ, ΕΝΑΣ ΣΥΝθΕΤΗΣ, ΕΝΑΣ ΜΟΝΤΕΡ ΚΑΙ ΜΙΑ ΣΚΗΝΟΘΕΤΗΣ ΒΑΛΘΗΚΑΝ ΝΑ ΑΦΗΓΗΘΟΥΝΜΕΣΑ ΣΕ ΜΙΑ ΩΡΑ ΣΑΝ ΙΣΤΟΡΙΑ..

ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΥΠΟΥ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ

ΙΑΝΟΣ ΒΙΒΛΙΠΩΛΕΙΟ σΣδιου

Τριτη 1 οκτωβριου

12. το μεσημερι


ΠΡΟΒΟΛΕΣ ΣΤΟΝ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟ

ΤΑΙΝΙΟΘΗΚΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ

ΛΑΙΣ

ΙΕΡΑ ΟΔΟΣ από ΠΕΜΠΤΗ 20 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ

ΚΙΜΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ ΤΡΙΑΝΟΝ

ΚΟΔΡΙΚΤΩΝΟΣ από ΠΕΜΠΤΗ 27 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ ΤΡΕΥΛΕΡ ΤAIΝΙΑΣ

http://youtu.be/oHCf_LM7t9U

http://vimeo.com/30135863